Pani reżyser Szumowska z Małgośki stała się Małgorzatą – jeszcze niedawno promowała swoje filmy zdrobnieniem swego imienia, dziś prezentuje je w pełnej krasie. Jak gdyby dojrzała, niczym piękny motyl opuściła niegościnny kokon. Czy jej najnowszy film potwierdza tę ewolucję osobowości? Próżno szukać jednoznacznej odpowiedzi, jednak Body/Ciało to z pewnością dzieło odważniejsze narracyjnie niż poprzednie dokonania tej autorki.
Nie sposób nie zauważyć, że nowy film Szumowskiej skrojony został pod kryteria festiwalowe. Minimalizm dialogów i chłodne kadry, przypominające nieco te z niedawnej Huby małżeństwa Sasnalów, bardziej kojarzą się z kinem skandynawskim niż polskim, a często pojawiające się nietypowe kadry jasno sugerują artystyczne ambicje reżyserki. Długie rozmowy, jakie toczyli ze sobą bohaterowie 33 scen z życia czy Sponsoringu, zostały zastąpione ujęciami długiego milczenia i zdawkowymi wymianami zdań. Świat przedstawiony w Body/Ciało nie jest przyjemnym miejscem – niewiele w nim ciepła i bliskich międzyludzkich relacji, za to wiele cierpienia i żalu. Po raz kolejny także wraca Szumowska do tematu radzenia sobie ze stratą bliskiej osoby.
Pełny tekst recenzji znajdziecie w Magazynie O.pl.